Τα περισσότερα ενοχλήματα που παρουσιάζουν οι αθλούμενοι είναι συνήθως αθώα και δεν οφείλονται σε οργανικές παθήσεις. Αν όμως επαναλαμβάνονται και ιδιαίτερα αν προκαλούν περιορισμό της δυνατότητας άσκησης, οφείλουν να διερευνηθούν. Άλλωστε, όλοι όσοι γυμνάζονται πρέπει να υποβάλλονται σε προαθλητικό έλεγχο, ανάλογα με την ηλικία και το επίπεδο αθλητικής ενασχόλησης. Τέτοια συμπτώματα είναι τα ακόλουθα:

1. Πόνος ή δυσφορία στην περιοχή του θώρακα

Μπορεί να ποικίλει σε ένταση και ποιότητα και να μοιάζει με πόνο, κάψιμο, σφίξιμο ή πίεση. Άλλοτε μπορεί να είναι ήπιος και να αντανακλά στον ώμο, το χέρι, τον αυχένα ή το σαγόνι. Μερικές φορές μπορεί να συνοδεύεται από εφίδρωση, ωχρότητα, ναυτία ή και έμετο. Ανάλογες ενοχλήσεις  που εμφανίζονται κατά την άσκηση ή αμέσως μετά από αυτήν και υποχωρούν με την ανάπαυση, οφείλουν να εξετάζονται πάντα.

2. 2. Δύσπνοια

Η αύξηση της  συχνότητας και του βάθους της  αναπνοής ακολουθεί φυσικά την άσκηση, αλλά δεν θα πρέπει να προκαλείται δυσφορία, δυσχέρεια στην ομιλία, ή βήχας. Ο ρυθμός της αναπνευστικής λειτουργίας πρέπει να αποκαθίσταται σε λιγότερο από 5 λεπτά μετά την διακοπή της άσκησης. Υπερβολική δυσχέρεια στην αναπνοή για δεδομένο όγκο άσκησης ή μετά από πολύ ήπια σωματική άσκηση, μπορεί να χρειάζεται περαιτέρω έλεγχο. Δεν πρέπει πάντως να ξεχνάμε ότι η αίσθηση έλλειψης ικανοποιητικής αναπνοής αποτελεί συχνό σύμπτωμα άγχους.

3. Απώλεια συνείδησης- Λιποθυμία

Ένα επεισόδιο απώλειας αισθήσεων που συμβαίνει κατά, ή μετά την άσκηση χρήζει πάντα ιατρικής διερεύνησης. Αν και μπορεί να μην οφείλεται σε παθολογικά αίτια, ο ιατρικός έλεγχος θα διακρίνει τις αθώες από τις ύποπτες περιπτώσεις.

4. Αίσθημα παλμών

Πρόκειται για αρκετά συχνό σύμπτωμα, που περιγράφεται ως μια δυσάρεστη και ενοχλητική αίσθηση που μπορεί να νιώθει κάποιος όταν νιώθει τους παλμούς της καρδιάς του. Αναφέρεται άλλοτε ως φτερούγισμα, παλμοί που παραλείπονται, γρήγορος ή έντονος καρδιακός παλμός. Τα  αίτια είναι συνήθως καλοήθη, όπως το άγχος, υπερβολική λήψη καφεΐνης, ορμονικές διαταραχές, και άλλα προβλήματα, για τα οποία δεν απαιτείται εκτεταμένη και δαπανηρή διερεύνηση. Η  διαγνωστική αξιολόγηση θα βοηθήσει στην ανίχνευση των λίγων περιπτώσεων που μπορεί να οφείλονται σε σοβαρές παθήσεις και απαιτούν διαφορετική διαχείριση της κατάστασής τους.