Γενική αρχή που φαίνεται τα τελευταία χρόνια να επικρατεί σε σχέση με τη συμβουλευτική για την ασφαλή άσκηση είναι η ενεργή συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων μερών (αθλητής, ιατρός, προπονητής, οικογένεια) στη λήψη αποφάσεων, μέσω της διαδικασίας που ονομάζεται ‘διαμοιρασμός ευθύνης’ ή ‘κοινή λήψη απόφασης’ (shared decision making).  Στο  πλαίσιο αυτής της πρακτικής λειτουργεί μια συνεργατική διαδικασία μεταξύ επαγγελματία υγείας και αθλητή για τη λήψη αποφάσεων, λαμβάνοντας υπόψη την επιστημονική τεκμηρίωση, αλλά και τις επιθυμίες, πεποιθήσεις και ανάγκες του αθλητή ή ασκούμενου. Σχετικό παράδειγμα αποτελούν οι περιπτώσεις όπου ένα πρόβλημα υγείας δεν αποκλείει την συμμετοχή σε οποιαδήποτε μορφή άσκησης, αλλά υπαγορεύει αποφυγή συγκεκριμένων πρακτικών ή επιπέδου έντασης. Επίσης, σε επαγγελματίες αθλητές προκύπτει περιστασιακά η συνθήκη όπου ο αθλητής παρότι γνωρίζει ότι πάσχει από κάποιο ζήτημα υγείας, αναλαμβάνει την ευθύνη σχετικά με πιθανές επιπλοκές, σε συνεργασία με τον σύλλογο και την ιατρική ομάδα(παράδειγμα οι αθλητές που φέρουν μόνιμο καρδιακό απινιδωτή).